تجربه اولین سفر به بلخ

بلخ شهری است بسیار گرم و دلگیر، اما با صفا و مردم دوست. شهری که از چهار طرفش گنبدهای آبی روضه شریف دیده می شود. در اولین ثانیه های ورود به شهر مزار شریف، عکس های نصب شده‏ی عطا محمد نور والی بلخ در هر نقطه و گوشه شهر مرا به یاد تابلوهای بی شمار شاه تایلند انداخت که در هر جا دیده می شد. در هر چهار راهی، در داخل اتاق های دانشگاه های بلخ، در کوچه ها و سرک ها، در بیلبوردهای تبلیغاتی و خلاصه درهر گوشه و کنار شهر چشم انسان به عکس های او بر می خورد. 

با این که بلخ به شهری آرام مشهور است، اما تردد بسیار موترهای مدل بالا، جاده ها را بسته می کند. با این که مردم مزار نسبت به کابل از امکانات بهتری برخوردارند، اما فرهنگ برانگیخته از افکار افغان ها، زنان را تا هنوز در محدودیت ها قرار داده است. با این که تعدادمحدودی از زنان با فعالیت های خود می‏کوشند تا زنان دیگر را به فعال بودن و در اجتماع حضور فعال داشتن، ترغیب کنند، اما با این حال فعالان زن در این شهر کمتر به چشم می‏ خورند.

اکثر زنان مزار برقع به سر دارند. در میان این زنان تحصیل کرده هایی نیز هستند که در زیر برقع با شیک ترین موترها در شهر گشت و گذار می کنند. اما جالب این جاست که برقع پوشیدن برای زنان تحصیل کرده‏ی مزار به گفته ی خودشان، اجبار نیست. آنان به میل و رغبت خود برقع می کنند، زیرا سال ها برقع به سر کرده، به نوعی با آن عادت کرده اند و خود را در آن راحت تر احساس می کنند.

با این که  تا هنوز نیز محدودیت های زیادی بر سرراه زنان به چشم می خورد، اما  فراهم آوری مکان های مناسب برای خانواده ‏ها این شهر را متمایز می سازد. وجود پارک های سر سبز و زیبا که خانواده ها می توانند با کمال امنیت به آن جا رفته و با خاطری آسوده تا نیمه های شب وقت خود را در کنار یکدیگر سپری کنند.

به هر حال، با این که شهر بلخ، از لحاظ امکانات، امنیت و پاکی در موقعیت بهتری نسبت به کابل قرار دارد، اما شهری دلگیر و گرم است که سپری کردن زمان در آن جا برای انسان مشکل است. نمی دانم ج چرا! اما کابل را نسبت به هر شهر دیگری ترجیح می‏دهم. شاید خود را آزادانه تر احساس می کنم و می توانم بهتر به عنوان یک زن در جامعه حضور داشته باشم.

مریم اکبری