در گرمای سوزان آفتاب، سر سرک، ایستاده است.
دسته سرخ رنگی که نشانه توقف است، به دست دارد. موتر ها که به سه راهی نزدیک می
شوند، دسته را بالا برده و موتر ها را توقف می دهد. غلام نبی مرد 43 ساله ای است
که نیم عمر خود را در مدیریت ترافیک سپری کرده است.
او در
سه راهی ایستگاه دانشگاه کار می کند و از وظیفه اش راضی است. نظر به مشکلاتی که در
خانواده داشته تا صنف نهم توانسته به تحصیلاتش ادامه بدهد، سپس به عسکری رو آورده
و تااکنون به عنوان پولیس ترافیک به فعالیتش ادامه می دهد.
وی می گوید:" ما قبلا در غزنی زندگی می
کردم. چند سالی است که به کابل آمده ام، اما این وظیفه را ترک نکردم. از پنج و نیم
صبح تا نه شب کار می کنم و 11700 افغانی معاش می گیرم. از این که به کشورم خدمت می کنم، خوش هستم. اگر
معاش مان زیاد تر شود، خوشحال تر می شوم، اما با این مقدار پیسه هم راضی هستم و خدا را شکرمی کنم. "
در هر
چهارراهی شهر کابل، وجود دو یا سه پولیس به چشم می خورد. غلام نبی از بی توجهی
شهروندان نسبت به قانون انتقاد کرده و می گوید:" هر روز صبح که چراغ های
ترافیکی را روشن می کینم، اگر در چهار راهی ها ایستاد نباشیم، مردم به چراغ ها
توجهی نکرده و تخلف می کنند. وقتی چراغ سرخ می شود، دریورها اگر ببینند که پولیس
نیست، از سرک عبور می کنند و اهمیتی به قانون نمی دهند."
این پولیس ترافیک در مورد علت بی توجهی مردم
تصریح می کند :" گاهی وقت ها خودم حیران می شوم که چرا مردم قانون را رعایت
نمی کنند. کسی که لیسانس دریوری می گیرد، چند ماه کورس آن را می خواند و در مورد
قوانین دریوری مطلع است، اما عمل نمی کند. ترافیک ها هم چاره ای جز جریمه کردن ندارند.
روزانه دریورها را سه هزار افغانی جریمه می کنیم، اما باز هم تخلفات کم نمی
شود."
به باور وی، اگر چه شهروندان در هر طبقه ای بی
قانونی می کنند، اما ثروتمندان و زورمندان بیش از همه قانون را زیر پا می کنند.
ادامه می دهد:" بیشتر موتر های مدل
بالا تخلف می کنند. ترافیک هر چه توان داشته باشد، مانع خلاف ورزی مردم می شود،
اما بعضی از زورمندان را که همراه بادیگاردهای مسلح خود از چراغ سرخ می
گذرند، چه می توان گفت. ما کاری کرده نمی
توانیم و اجازه می دهیم که بگذرند."
کار در
روی سرک بسیار دشوار است و دشواری آن را تنها کسانی درک می کنند که در گرمای
تابستان و در سرمای زمستان بدون هیچ پناهگاهی کارکنند. پولیسان ترافیک نیز از جمله
کسانی هستند که ناچار اند در روی سرک به
وظیفه شان ادامه دهند.
غلام علی که 26 سال است بر روی سرک فعالیت می
کند، در باره سختی کار خود می گوید:" من در سردی و گرمی در سر سرک کار می
کنم. در تابستان گرم، همیشه از سر و صورت عرق می ریزد و در زمستان ها پا ها و دست
های ما یخ می زند، اما این وظیفه ترافیک است و چاره دیگری نیست. در زمستان ها هم
در غرفه بخاری نداریم که خود را گرم کنیم. با همان یونیفورم زمستانی زندگی را می گذرانیم.
بعضی وقت ها خسته می شوم، اما از این که به وطنم خدمت می کنم، خستگی ام تمام می
شود و به کارم ادامه می دهم."
غلام علی سرپرست خانواده است و با شش نفر اعضای
خانواده اش زندگی می کند. فرزندان او مشغول درس خواندن هستند. در اخیر در مورد
فرزندان خود اظهار می کند :" فرزندانم باید درس بخوانند و به دانشگاه بروند.
آرزو می کنم که در زندگی به مقام بالایی برسند و به کشور خود خدمت کنند. من درگذشته
نتوانستم به تحصیلاتم ادامه دهم، اما فرزندانم باید درس های خود را به پایان
برسانند."
مریم اکبری 2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر